„ [To wam oznajmiamy], co było od początku, cośmy usłyszeli o Słowie życia, co ujrzeliśmy własnymi oczami, na co patrzyliśmy i czego dotykały nasze ręce - bo życie objawiło się. Myśmy je widzieli, o nim świadczymy i głosimy wam życie wieczne, które było w Ojcu, a nam zostało objawione - oznajmiamy wam, cośmy ujrzeli i usłyszeli, abyście i wy mieli współuczestnictwo z nami. A mieć z nami współuczestnictwo znaczy: mieć je z Ojcem i Jego Synem Jezusem Chrystusem”. (1 J 1,1-3).
Rokrocznie , pierwszą niedzielą Adwentu – a ta przypada przeważnie, jak to jest i w tym roku, na ostatnia niedziele listopada – rozpoczynamy w naszym Kościele nowy rok liturgiczny . Każdego roku też nasi biskupi proponują nam temat, wokół którego rozwija się w danym roku życie duchowe i działalność duszpasterska Kościoła w Polsce. Ten kończący się już rok liturgiczny przeżywaliśmy pod hasłem „Bądźmy świadkami miłości” .
Kilka miesięcy temu, w specjalnym komunikacie, nasi biskupi podali do publicznej wiadomości, że wraz z pierwszą niedzielą Adwentu wprowadzony będzie w życie nowy, trzyletni program duszpasterski, który przebiegać będzie pod hasłem „Kościół domem i szkołą komunii”. Pierwszy zaś rok tego cyklu, czyli ten, który rozpoczniemy 27 listopada nieszporami pierwszej niedzieli Adwentu, przebiegać będzie pod hasłem „W komunii z Bogiem” .
Koinonia
Tak w haśle całego trzyletniego programu, jak i w tym, które towarzyszyć nam będzie w tym roku, pojawia się słowo „komunia”. Choć zapewne w większości osób słowo to przywołuje obraz ceremonii pierwszokomunijnych, a praktykującym katolikom kojarzy się zasadniczo z przyjmowaniem Ciała i Krwi Pańskiej podczas Mszy świętej, to jednak ma ono znaczenie o wiele głębsze. W klasycznej grece rzeczownik koinonos określa „towarzysza” lub „ wspólnika”. Stąd też biblijne słowo koinonia , które zasadniczo, pod wpływem łacińskiego communio , tłumaczymy jako „komunia”, określa zasadniczo „wspólnotę”, „jedność”, „więź” czy „ współuczestnictwo”. I tak też różnorodnie tłumaczone znajdujemy je we współczesnych przekładach Nowego Testamentu.
W pierwszym liście świętego Pawła do Koryntian czytamy: „ Wierny jest Bóg, który powołał nas do wspólnoty (oryg. koinonia ) z Synem swoim Jezusem Chrystusem, Panem naszym ” (1 Kor 1,9), i nieco dalej, „ Kielich błogosławieństwa, który błogosławimy, czy nie jest udziałem (oryg. koinonia ) we Krwi Chrystusa? Chleb, który łamiemy, czyż nie jest udziałem (oryg. koinonia ) w Ciele Chrystusa? ” (1 Kor 10,16).
Autor Dziejów Apostolskich w następujący sposób opisuje życie pierwszej wspólnoty chrześcijańskiej: „ Trwali oni w nauce Apostołów i we wspólnocie (oryg. koinonia ) , w łamaniu chleba i w modlitwie ” (Dz 2,42).
W końcu, w ostatnim zdaniu cytatu z pierwszego listu św. Jana, przytoczonego we wstępie do tego artykułu, dwukrotnie pojawia się słowo koinonia : „ oznajmiamy wam, cośmy ujrzeli i usłyszeli, abyście i wy mieli współuczestnictwo (oryg. koinonia ) z nami. A mieć z nami współuczestnictwo (oryg. koinonia ) znaczy: mieć je z Ojcem i Jego Synem Jezusem Chrystusem ” (1 J 1,3).
Możemy więc mówić o trzech zasadniczych aspektach komunii ( koinonia ) na podstawie objawienia biblijnego:
- więź, jedność z Bogiem,
- więź jedność, solidarność wzajemne oddanie się sobie we wspólnocie chrześcijańskiej,
- budowanie jedności, poprzez głoszenie Dobrej Nowiny i świadectwo życia wspólnotowego opartego na komunii.
Te trzy wymiary komunii stanowią treść proponowanego nam przez naszych biskupów programu duszpasterskiego wyrażona w hasłach na każdy rok tego programu: „W komunii z Bogiem” , „Kościół naszym domem” i „Być solą ziemi” .
„ W komunii z Bogiem”
Życie każdego z nas zanurzone jest w Bogu – jak pięknie wyraził to święty Paweł: „ w Nim żyjemy, poruszamy się i jesteśmy ” (Dz 17,28) – choć nie zawsze i nie wszyscy jesteśmy tego świadomi. Stąd też potrzeba uświadamiania, odnawiania i pogłębiania naszej komunii z Bogiem. Pośród celów, jakie wytyczają biskupi na ten rok duszpasterski, znajdujemy między innymi:
- odkrywanie Boga objawiającego się w Słowie Bożym.
- inicjacja do dojrzałego przyjęcia Słowa Bożego
- odnawianie i pogłębianie osobistej relacji z Bogiem.
- kształtowanie wspólnotowego wymiaru życia duchowego.
Warto zauważyć, że szczególny nacisk kładziony jest na pogłębienie komunii z Bogiem, tak w wymiarze osobistym, jak i wspólnotowym, poprzez Jego Słowo przekazane nam w księdze Pisma Świętego. Pozostaje jedynie mieć nadzieję, że owocem tego nowego roku duszpasterskiego będzie nie tylko zwiększona liczba publikacji poświęconych komunii i pogłębianiu relacji z Bogiem poprzez Jego Słowo, ale rzeczywista odnowa biblijna naszych wspólnot – parafialnych, rodzinnych i zakonnych – czyli pogłębienie naszej komunii z Bogiem poprzez pogłębione życie Jego Słowem.
